Hoi holletje,
Sinds de verkiezingen zijn er veel verhalen die er de rondte doen – Wilders’ verkiezingswinst heeft het effect dat iedereen toch een beetje zijn adem inhoudt in afwachting van wat er nu komen gaat. Ruimte voor velen om in de pen te klimmen of voor de camera te verschijnen om er iets van te vinden. Op dagen als vandaag moet ik weer heel veel denken aan een uitspraak van een cabaretier die mij altijd heel sterk is bijgebleven: ‘Argumenten zijn ‘t probleem niet, het is maar net welke kant je ‘t op wil lullen.’
Eergister kwam ik via social media een fragment van een ochtendshow, waarin bestsellerschrijfster van Turkse komaf Lale Gül vertelde over hoe vijftien van haar vrienden met een immigratieachtergrond op de laatste dag voor de verkiezingen hadden besloten om tóch voor Wilders te gaan stemmen. Ze twijfelde of ze de haag van GL/PvdA’ers op een plein in Utrecht die ‘You are not alone’ riepen tenenkrommend of schattig moest vinden. Ze neigde naar tenenkrommend, want de mensen met een immigratieachtergrond zaten hier volgens haar helemaal niet op te wachten. ‘Mensen hebben het ook steeds over deportatie, alsof dat een mogelijkheid zou zijn, terwijl, als je er een beetje verstand van hebt dan weet je dat zoiets nooit kan gebeuren en mensen met een migratieachtergrond zich echt geen zorgen hoeven te maken, althans, ik maak me er geen zorgen over,’ aldus Lale.
Gister las ik in een artikel van de Correspondent met de titel dat dat de winst van Wilders – maar vooral ook de poging van andere politici om samen met hem te gaan regeren – schadelijk zou zijn voor de democratie. Volgens dit artikel zou samenwerken met Wilders ons heel veel democratische normen kunnen gaan kosten en: wat je kwijt bent aan democratische normen en waarden krijg je niet zomaar weer terug. Het zou niet veel goeds betekenen voor de wereld van morgen.
Vanochtend vertelde mijn buurvrouw dat ze in haar astrologische nieuwsbrief had gelezen dat de komende vijftien jaar in het teken zouden staan van vrijheid, gelijkheid en broederschap. Ze had het ook op Facebook gezien én ook een vriendin van haar had ergens gelezen dat we de komende tien jaar als maatschappij naar elkaar toe zullen groeien – het kon geen toeval meer zijn.
Ik vond vanochtend een schreeuwerig pamflet in mijn brievenbus waar met koeienletters op stond: ‘zou jij me waarschuwen, als je wist dat ik zonder het te weten in groot gevaar was? Wil je weten wat voor gevaar er dreigt? Scan de QR-code.’ Ik liet het voor wat het was en gooide het briefje op de eettafel. Later op de dag zag ik het briefje weer en volgde ik mijn nieuwsgierigheid. De QR-code leidde me naar een website waarop door de Bijbel de zogeheten zevenjarige verdrukking werd voorspeld. ‘Dat is een periode waarin de liefde van mensen zal verkillen en mensen op zichzelf gericht zijn, veel mensen zullen misleid worden.’
In twee dagen tijd kreeg ik te horen of lezen dat we ons allemaal niet zo’n zorgen hoeven maken, dat het einde van de democratie dreigt, dat vijftien jaar van broederschap aanstonds is en dat zeven jaar ellende om de hoek op ons wacht.
Allemaal verhalen in verschillende richtingen met allerlei argumenten. En ik had me in principe in ieder verhaal kunnen verliezen. Algoritmen van sociale media en overtuigende mensen binnen je bubbel zouden me de theorieën die ik wilde lezen of horen bevestigen en me verder de extremen in kunnen duwen – en daarmee verder van andersdenkenden af. Theo zei het al voordat algoritmen en een heel groot deel van het huidige internet bestond, maar nu alle informatie altijd overal beschikbaar is, geldt die oude wijsheid nóg veel meer dan ooit: ‘Argumenten zijn ‘t probleem niet, het is maar net welke kant je ‘t op wil lullen.’
Laten we ons daar vooral bewust van zijn en soms ook even uit onze bubbel breken. Het is waarschijnlijk de verbinding tussen twee andersdenkende bubbels die het meest waardevol is om nader tot elkaar te komen. Hoor elkaar aan, probeer elkaar te begrijpen, weet dat elkaar begrijpen niet hetzelfde is als het met elkaar eens zijn. Vraag door en ben het soms ook goed met elkaar oneens. Besef tussendoor voor het gemak dat, zelfs de mensen met de meest tegenstrijdig mogelijke visie op de wereld, ook nog steeds van vlees en bloed zijn en soms last hebben van diarree.
Plaats bericht