Het is somber. Het is saai. Je wil niet naar buiten. Het is beklemmend. Het regent. De wolken kleuren de dag grijs en de planten staan er vrijwel zonder bladeren treurig bij. Het waait ook wat, nog somberder is dat.
Vogels doen op zich hun ding, maar zelfs die lijken door het weer niet te fluiten, niet erbij nadenkend dat dat fluitgeluid waarschijnlijk niet door de dubbelglazen pui druist. Dus geen gefluit, maar slechts druppels die kletteren op het dak en tegen de ruit.
Kijk naar de wolken en voel je somber, terwijl het meest essentiële en leven gevende uit de lucht komt vallen. Water.
Dus, dans in de regen. Wordt één met het water en kom erachter dat het helemaal niet somber hoeft te zijn. Sterker nog, je zult ontdekken dat het kletterende water juist vrolijk klinkt en in combinatie met het gefluit van de vogels een heerlijk symfonie vormt.
Je merkt op dat de regen plassen maakt waar je in kunt stampen en dat je niet smelt of uit elkaar valt als je geraakt wordt door water. Je zult zelfs zien dat het water chill is en je zult beseffen dat het net als de zon een van je eerste levensbehoeftes is.
Je zult zien dat de wereld van dichtbij niet grijs is, maar veel meer kleur heeft dan je in eerste instantie dacht.
En ben je een dag later snipverkouden? Laat iedere nies je dan terugdenken aan hoe je door een verandering van perspectief – van somber kijken naar de regen naar vrolijk dansen in de regen – de wereld ineens kleur kan krijgen.
En laat iedere zakdoek vol met snot je er vooral aan herinneren dat je bij de volgende dans in de regen ook gewoon je kleren aan kunt houden.
Plaats bericht