Jij bent er in vele soorten en maten. Dik, dun groot en klein. Soms ben je snel. Soms ben je langzaam. Vaak lekker getaand en soms lijk je aangebrand zo zwart. Jij bent zeldzaam. Je bent heerlijk om te hebben en heerlijk om afscheid van te nemen. Soms met een lach, als je luidruchtig bent. Soms met een traan, als het afscheid echt pijn doet. Je bent het normaalste wat een mens kan overkomen, maar het meest bijzondere tegelijkertijd. Je lijkt onbespreekbaar tussen de verschillende seksen. Al praten mannen graag met gepaste trots of met afkeurende toon over je als je weer eens ergens achtergelaten bent. Zakenman, dakloze, lijfwacht, priester, president of prins, jij oordeelt niet en bezoekt iedereen. Het duurt soms dagen voor je er bent. Soms ben je er in een paar minuten. Je lijkt zo ingewikkeld, maar toch schitter jij in eenvoud.
Ik weet nog goed, die ene zomer, dat onze wegen heel snel scheidden. Een afscheid zo abrupt, dat jouw smet nadien nog lang voel- en zichtbaar bleef. Toen besefte ik; eigenlijk ben je mijn beste vriend. Zonder jou ben ik nergens. Zonder jou is bestaan niet mogelijk. Jij bent de Bonnie tot mijn Clyde. Jij bent de dood die het leven kleur geeft. Jij bent de Belle tot mijn Beest of andersom. Jij bent als de jacht op heldere hemelen voor sterrenwachten die hun leven voor jou en de wetenschap geven. Jij bent als voedsel, maar dan gevormd tot kak. Jij bent poep, mijn overlevingspartner in optima forma. En ondanks al die ochtenden en middagen en avonden, dat ik je uitperste, afveegde en doorspoelde, keerde jij keer op keer terug.
En daarvoor, mijn vriend.
Bedankt.
Plaats bericht